|
Lieve medebewoners,
Eigenlijk leven we in een klein paradijsje al beseffen we dat vaak niet. Mijn medebewoners hebben al over dat paradijsje geschreven en dat is goed want CW is een leuke manier om samen iets voor de ander en jezelf te betekenen. Maar het kan ook soms beter, zonder er therapie van te maken, want men ontziet elkaar soms teveel en dan is CW kut. Er zijn niet zoveel mensen in CW die echt doorvragen bijv.: heb je vandaag een leuke of slechte dag gehad, hoe was het op je werk en je ziet er goed of niet zo goed uit, gevoelens worden schaars geuit vind ik. Wat is er mis mee om met je gevoel meer te doen buiten het goedenmorgen-middag of avond te zeggen.Vraag eens aan een medebewoner of hij of zij van plan is tot zijn 67e jaar bij zijn baas te blijven, wat weerhoudt hem of haar om te veranderen, allemaal toch interessant om te horen, interessanter dan de Gelderlander te lezen. Mijn medebewoners zijn zeker wel hartelijke mensen en hebben zeker gevoel, al doen ze er te weinig mee. Over ca.anderhalf jaar is onze onvolprezen Jan Willem een goede afgestudeerde docent van de Pabo, ik heb vele gesprekken met hem gevoerd over de huidige toestand van ons onderwijs in Nederland en vele volkskranten over het onderwijs zijn door zijn brievenbus geduwd. Ik mis op C.W. vaak de hartelijkheid, en als die er niet is dan kan je net zo goed buiten CW wonen. Wie durft er hardop over zichzelf te zeggen dat hij of zij gevoelig of supergevoelig is, ik durf dat nu al heeft me dat 10 jaar met valse schaamte gekost om dat te zeggen, begrijp me a.u.b. goed ik ben niet beter of slechter dan een ander. Er wonen nu medebewoners op CW waar het niet zo goed mee gaat, wie doet er iets aan, al kunnen de bewuste personen er zelf ook het nodige aan doen vanzelfsprekend. Mede dank zij CW, niet alleen natuurlijk durf ik het bovenstaande te schrijven want het is geen 30 jaar feestvieren geweest! Mijn militaire vader (beroepsmilitair) schreef op een briefje aan onze huisarts onderaan, uw dienstwillige dienaar Marinus van Dijl, vanzelfsprekend met de hoed in de hand. De onderdanigheid zweefde door de kamer. Met bovenstaand stuk reken ik daar voorgoed mee af. ANTON VAN DIJL Het evangelie van CW
Ergens in een land zo Neder Niet zo ver van de Duitse grens Leefde de man Chris Wederkeer, CW voor zijn medemens. CW was een bijzonder man Van ruim 25 jaar. Met een witte jurk, een lief gezicht, En heel lang hippiehaar. CW had een wonderlijke kracht En velen volgden hem. Hij verrichtte menig wondertje Met zijn indrukwekkende stem. Zo veranderde hij op zijn verjaardag Water in gratis bier. Dat stemde zijn volgers oud en nieuw Natuurlijk tot plezier. Soms dwaalden zijn schapen wel eens af Op zoek naar groener gras. Maar met een visit o zo blind Kreeg hij ze wat terug in de pas. CW had ook een toegewijde Profeet markant en trouw; Anton met wapperend wit haar, De droom van menig vrouw. En iedere nieuwe volgeling Werd door anderen verteld: "Verwacht nou niet teveel van CW, anders raak je teleurgesteld." Maar CW was zo'n bijzonder mens Dat hij velen voor zich won. Sommigen kwamen vrijdags samen, Vaak tot het opgaan van de zon. Het was dan ook een trieste dag Dat CW het leven liet. Zijn volgelingen knielden neer In hun intens verdriet. En zij namen zijn lichaam en oliede het En wikkelden het in een kleed. Ergens luidde een bel op een plein, Maar niemand wist wie dat deed. Zijn volgelingen vroegen elkaar: "Waar leggen we hem nou neer?" "In de hobbyruimte," riep er een "Dat mag sinds kort toch weer?" CW was inmiddels zo stijf als een plank, Dus viel hij niet op in dat hok. De volgers rolden voor de deur Een verwarming zo zwaar als een blok. 3 dagen later zocht een volgeling een boor Om te boren al in het beton. Maar toen ze bij het hobbyhok kwam Zag zij iets wat echt niet kon. De blokverwarming was opzij gerold, De deur stond open wijd, De doeken lagen op de vloer En CW's lichaam was kwijt. De vrouw draaide zich verbijsterd om Met een openstaande mond. Ze richtte het woord tot een tuingroep figuur, Die zwijgend achter haar stond. Pas toen de tuinman tot haar sprak Herkende ze CW. Hij leek te stralen, glimlachte En gaf haar een boodschap mee: "Vrees niet want ik ben opgestaan Al uit de koude dood. Hier ben ik, stralender dan ooit, Een redder in de nood. Geloof in mij, en share the fun, Wees steeds tot ontmoetingen bereid. En zie 'k ben met U al de dagen, Tot aan de voleinding der aardetijd." |
Archieven
Januari 2021
|
RSS-feed
